Vapurlarımız Vardı...

Vapurlarımız vardı...

Bacasını kırmadan "köprüaltından" geçemeyen.

İnsanlarımız vardı...
Yüksek sesle konuşmayı ayıp sayan..
İstemeden bile olsa sağı solu kıran ama.. asla gönül kırmayan...!

Ailemiz, öğretmenimiz ve Ata'mız vardı.
Dimdik, onurlu, gururlu bir yaşamımız vardı.
Üniversitelerimizin önünde değerli kıymetli yabancı profesörler sıra beklerdi.

Tıp fakültesi, İTÜ dünyanın sayılı okullarındandı .
İtibarımız vardı... Sökük giymek ayıp, yamalı giymek ayıp değildi.
Önlük vardı, varlık ile yokluğu eşitleyen, ama kişiye kimliğini esirgetmeyen. ..

Yavrukurtlar vardı ceplerinde iyilik defteri ile dolaşan
Ama borcumuz yoktu, hele hele minnet borcumuz hiç yoktu...!


...alıntıdır...