93 Savaşı'nda (1877) Ruslar Kıbrıs'ı kuşatmışlardı. Askerimiz Kars yamaçlarında Ruslarla boğaz boğaza cenkleşmekte idi. Bu arslanlardan bir kısmı Binbaşı Eğinli Hacı Süleyman Bey'in kumandasında saldırıyorlardı. Binbaşı, elinde kılıcı, beyaz atının üstünde yıldırım hızıyla sağa sola koşmakta ve gür sesiyle:
- Bre koman arslanlarım!.. diye Mehmetçikleri teşçi etmekte idi.
Biraz sonra Binbaşı vurulmuştu. Yarasından kanlar akmaktaydı. Fakat gene de savaşa devam ediyordu. Binbaşının vurulduğunu görenler ve tabur komutanı Kolağası İbrahim Bey, Hacı Süleyman Bey'in damadı idi, derhal koştu, hali görünce:
- Baba siz yoruldunuz, geride biraz istirahat ediniz, diyecek oldu, fakat Hacı Süleyman Bey gürleyerek:
- Ha, sen misin İbrahim? Neden buraya geldin? Taburunun başına geç, zira Kars elden gidiyor, diye cevap verdi. Kumandanın bitap düştüğünü gören İbrahim Bey:
- Baba, yaralısınız. Bak, at üstünde duramıyorsunuz artık! diyerek Hacı Süleyman bey'i atından indirdi, yüzü Kars Kalesi'ne gelmek üzere yere uzattı.
artık son anlarını yaşamakta olan Hacı Binbaşı:
- İbrahim, evladım. Beni olduğum yerde bırak, sen vazifene koş! Bir Süleyman ölmüş ne çıkar... Kars, Rus'a gidecek, haydi koş yavrum, benimle meşgul olma! diye söylendi.
İbrahim bey kayınbabasının yerini aldı ve kahramanca dövüşmeye başladı. Yavaşça kollarının üstüne kalkıp bu manzarayı zevkle seyreden Süleyman Bey'in son sözü şu oldu:
- Arslan yavrum, sağol!..
Ve kelime-i şahadet getirerek gözlerini yumdu.
Kaynak: Muhittin Nalbantoğlu - Tarihin Işığında - Yeniçağ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder