Bir gün namazda iken evine hırsız giren Hz. Rabia, namazını bitirinceye kadar hırsızın bir şey bulamayıp eli boş döndüğünü anlayınca seslendi: "Ey muhtaç adam, bari ibrikteki sudan abdest alıp iki rekat namaz kıl da emeğin büsbütün boşuna gitmesin..."
Hırsız şaşırmış ve korkuyla karışık bir ruh haline kaplanmıştı. Hemen abdest alıp orada namaza durdu. Hz. Rabia bundan sonra ellerini kaldırıp dua etti:
"Ya Rab, bu muhtaç, benim evimde alacak bir şey bulamadı, onu Sen'in kapına gönderdim. Sen elbette benim gibi değilsin. Onu boşçevirmezsin."
Namazı bitiren hırsızın, tövbe etmeye başladığını duyunca, bu dfa da şöyle yalvardı Hz. Rabia:
"Ya Rab, bu adam kapında birkaç dakika bekledi, hemen kabul ettin; ama bu aciz, bütün ömür boyu kapındaydı, hala böyle kabul edilemedim!" O sırada kalbine doğan söz şöyleydi:
"Üzülme! Onu senin hürmetine kabul ettik."
Kaynak: Aşkın Gözyaşları Tebrizli Şems - Sinan Yağmur (209. sayfa)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder