Tarih boyunca hayvan meraklısı birçok devlet ve siyaset adamımız oldu. Mesela 16. asrın meşhur Kaptan-ı Derya’sı Cezayirli Gazi Hasan Paşa, arslanlarıyla gezerdi. Arslanlardan duyulan korku yüzünden saray tarafından uyarılmasına rağmen ölene kadar bu meraktan vazgeçmedi.
Bir diğer hayvan meraklısı meşhur da, İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin kurucularından Resneli Niyazi Bey’di. 1873’te Resne’de doğmuş, II. Meşrutiyet’in 1908’deki ilanında önemli rol oynamıştı. Dağa çıktığı zaman bir geyik buldu. Yakaladı ve ayaklanmanın uğuru sayarak terbiye etti. Meşrutiyet’in ilanından sonra dağdan inip İstanbul’a geldiğinde geyiğini de yanında getirdi. Her yere geyiğini de götürüyordu. Bir defasında Sultan Reşad’ın huzuruna kabul olunacağı sırada, saray görevlileri geyiğin saraya girmesine izin vermediler. Niyazi Bey sinirlendi, padişaha haber gönderip “Beni görmek istiyorsa, geyiğimi de saraya alması lazım” dedi. Geyik, Sultan Reşad’ın izniyle saraya girdi ama, halı döşeli mermer merdivenlere bir güzel pisledi.
Niyazi Bey’in geyiği sadece bizde değil, yabancı basında da meşhur oldu; hatta şerefine bir de marş bestelendi.
Devlet büyüklerinin beslediği hayvanlar arasında en komiği, Atatürk’ün Selanik’ten arkadaşı olan Ayıcı Mehmet Arif bey’in ayısıdır.
Arif Bey, İstiklal Savaşı yıllarında İnegöl civarında 3 aylık bir ayı yavrusu yakaladı. Besleyip büyüttü ve her gittiği yerde onu da yanına aldı. Ayı, zaman içinde insani alışkanlıklar edindi. Köylü çocuklarla güreşiyor, canı çektiğinde sigara içiyor, hatta genç kızlara aşık oluyordu. Bir defasında hiddetlenip sahibi Arif Bey’i tokatladı, başka bir gün Arif Bey’i ziyaretten dönen ve arabasının kapısını açıp binmeye hazırlanan Ali Fuat Cebesoy’u bir kenara iterek arabaya binip arka koltuğa kuruluverdi.
Kaynak: HaberTürk Tarih (Mehmet Güntekin – Sayı: 39 – 20.02.2011)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder